καταρρωδώ

καταρρωδῶ, -έω (Α)

(ιων. τ. τού κατορρωδώ) φοβάμαι πολύ, τρομάζω («καταρρωδήσας τὸν ὄνειρον ἄγεται μὲν τῷ παιδὶ γυναῑκα», Ηρόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ὁρρωδῶ «τρομάζω»].